معنی نوبت دار - جستجوی لغت در جدول جو

نوبت دار

لغت نامه دهخدا

شربت دار

خدمتکاری که شربت درست می کند و انواع نوشیدنی ها و لوازم شربت خانه به او سپرده می شود

فرهنگ فارسی عمید

چوب دار

کسی که کارش خرید و فروش گوسفند است، گله دار، گوسفنددار، گرزدار، چوبک زن

فرهنگ فارسی عمید

صوبه دار

حاکم، والی، فرماندار

فرهنگ فارسی عمید

گوشت دار

دارای گوشت، پرگوشت، فربه

فرهنگ فارسی عمید

چوبه دار

تیر چوبی یا فلزی بلندی که محکوم به اعدام را از آن حلق آویز می کنند

فرهنگ فارسی عمید

پوست دار

(اَ مَ)

دارندۀ پوست، که پوست دارد، رجوع به پوست شود

لغت نامه دهخدا

نسب دار

(دَ دُو طَ لَ)

که صاحب اصل و نسب است. که اصیل است. نژاده:
گر او را سوی گوهر گرم شد پای
نسب داران گوهر باد برجای.
نظامی

لغت نامه دهخدا

نیابت دار

(رِشْ / رُشْ وَ / وِ خوَرْ / خُرْ)

نایب. قائم مقام. (ناظم الاطباء). که در امری بجای دیگری نیابت و اقدام کند. خلف و جانشین:
چاه داری در بن چاهش فکن
ای نیابت دار پور آبتین.
خاقانی.
وگر خواهی کزین منزل امان آن سرا یابی
امانت دار یزدان را نیابت دار حسان شو.
خاقانی.
، گماشته. وکیل. (ناظم الاطباء). رجوع به نایب شود

لغت نامه دهخدا

نکبت بار

(رَ)

توأم با نکبت. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

نوبت دادن

(غُ غُ اُ دَ)

کناره جستن و مجال و میدان به حریف واگذاشتن. مقابل نوبت گرفتن:
به تو داد یک روز نوبت پدر
سزد گر تو را نوبت آید به سر.
فردوسی.
پیر است چرخ و اختر بخت تو نوجوان
آن به که پیر نوبت خود با جوان دهد.
ظهیر (از آنندراج).
سبزه دمید و خشک شد و گل شکفت و ریخت
بلبل ضرورت است که نوبت دهد به زاغ.
سعدی.
، مجال دادن. فرصت دادن

لغت نامه دهخدا

نوبت گاه

(نَ / نُو بَ)

جائی که در آن بارگاه افراخته باشند. نوبتگه. (ناظم الاطباء) :
یکی هفته به نوبت گاه خسرو
روان می کرد هر دم تحفه ای نو.
نظامی.
نهادش بر بساط نوبتی گاه
به نوبت گاه خویش آمد دگر راه.
نظامی.
، جای نوبتیان. کشیک خانه:
همه لشکر به خدمت سر نهادند
به نوبتگاه فرمان ایستادند.
نظامی.
طرفداران ز سقسین تا سمرقند
به نوبتگاه درگاهش کمربند.
نظامی.
، نقاره خانه و جائی که در آن نوبت می نوازند و موزگان می زنند. نوبتگه. (ناظم الاطباء) ، زندان. بندی خانه. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

نوبتی وار

(نَ / نُو بَ)

مانند نوبتی. چون نوبتی. جنیبت وار:
سبز خنگ سپهر پیوسته
نوبتی وار زیر زین تو باد.
انوری

لغت نامه دهخدا

گوشت دار

(چَ نَ)

دارای گوشت، سمین و فربه و تناور، (ناظم الاطباء)، بسیارگوشت، پرگوشت، گوشتالود، گوشتالو،
- میوه (کدو، بادنجان) گوشت دار، که قسمت مأکول میان پوست و هستۀ آن نیک پر باشد

لغت نامه دهخدا

صوبه دار

(خُ)

دارندۀ صوبه. حاکم وفرمانروای صوبه: ناصرخان حاکم و صوبه دار آن مملکت روانۀ جلال آباد و از آنجا به پیشاور... آمد. (مجمل التواریخ گلستانه ص 77). رجوع به صوبه شود

لغت نامه دهخدا

دویت دار

(شِ کَ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

دوات دار. داوی. (یادداشت مؤلف) : امیر چون رقعه بخواند بنوشت و به غلامی خاص داد که دویت دار بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 159). و رجوع به دوات دار شود

لغت نامه دهخدا

توبه دار

(اُ کُ)

توبه کار. تائب و نادم و پشیمان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نوبت کار

(نَ / نُو بَ)

در اصطلاح کارخانه ها، کارگری که پس از چند ساعت کار، چند ساعت تعطیل دارد و ازاین رو کار او گاهی به اول روز و گاهی از نیمه به بعد و گاهی اول شب و گاهی از نیمه به بعد است. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

نوبتی دار

(رَ کَ / کِ)

دربان بارگاه و خیمۀ بزرگ. (ناظم الاطباء). نگهبان خیمه. (آنندراج). پاسبان. محافظ. نگهبان. کشیکچی:
درآوردشان نوبتی دار شاه
قفائی ز خون سرخ و روئی سیاه.
نظامی (از آنندراج).
هر آن موری که یابد بر درش بار
سلیمانیش باید نوبتی دار.
نظامی.
زهی سرخیل سرهنگان اسرار
سخن را تا قیامت نوبتی دار.
نظامی.
، زندان بان، رئیس نقاره چیان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نوک دار

(رِ لَ / لِ)

هرچیز که دارای سر تیز باشد. (ناظم الاطباء). که سری تیز و باریک دارد

لغت نامه دهخدا